Het team heeft gekozen en toch doen we het niet!

Geschreven door: Luuk Wink

In het geven van de juiste adviezen benadrukken we dat je draagvlak nodig hebt. Draagvlak om je ideeën uit te voeren, draagvlak om je doelen te halen, draagvlak om goede sfeer te behouden en draagvlak om vooral te krijgen wat je verwacht. Te vaak horen we dan dat het een goed idee is en dat er op die manier gekeken wordt naar de situatie of naar de gehele organisatie.

Een week later krijg je dan vervolgens telefoontjes, mailtjes en vooral veel ontevreden gezichten. “Wat ben jij voor adviseur?”.. “ze doen het nog steeds zoals ze zelf willen”..

Eenmaal na onderzoek blijkt dat men het wel heel goed gevraagd heeft aan de medewerkers. Ze hebben allen mee mogen denken en hun mening gegeven. Ze hebben, in meerderheid, plan A omarmt. Dat plan omvat de meeste voordelen voor zowel organisatie, als ook voor de mensen zelf.

Verantwoordelijkheid delen en vooral verantwoordelijkheid geven aan de mensen om het draagvlak groot te houden.

Toen ik vanochtend naar kantoor reed hoorde ik hetzelfde op de radio en begrijp ik nu dat we wellicht gevoed worden door ‘niet heel goede’ voorbeelden. Immers..

Het fenomeen verkiezingen komt ineens mij te boven. Verkiezingen zijn er om het volk, de mensen, een stem te geven en vanuit die stem worden vertegenwoordigers aan het werk gezet. Men kiest voor bepaalde standpunten en vanuit daar kan de regering dan aan de slag om het beste uit de mens, uit het land en (lees) uit de organisatie te halen. Tot zover niets vreemds. Tot zover niets aan de hand, zou je zeggen. Je voelt hem natuurlijk al aankomen… MAAR..

Wat schets mijn verbazing, de gekozen vertegenwoordigers worden niet automatisch aangewezen als woordvoerder van het team, woordvoerder van het volk. De aangewezen stemmen luisteren niet naar de menigte, luisteren niet naar de wensen van de groep, maar bepalen zelf wel wie er met wie gaat regeren. Zo komt het dus voor dat er in de regering partijen een grotere stem krijgen, omdat ze dan de meerderheid gezamenlijk vormen, terwijl de menigte ze als laatste partij hebben aangewezen. Dit is hoogst uitzonderlijk. Dat kan alleen in Nederland, denk ik dan.

Even terug naar de praktijk..

Stel je voor dat we in een team op een goede manier een leidinggevende willen aanwijzen of willen vragen of hij / zij deze taak op zich wil nemen. We stellen keurige kaders op (samen) en we bepalen wat hij / zij moet kunnen. In de groep wordt bepaald dat het Kees moet worden. Kees is bij uitstek geschikt om de taak op zich te nemen, hij begrijpt wat het team nodig heeft en kan goed in gesprek met de direct leidinggevenden. Kees is DE man op DE juiste plek. Hij zit nog niet het meest lang in het team, maar alle seinen staan op groen. De groep heeft uitgesproken dat Kees de persoon gaat worden om hun als leidinggevende aan te sturen. Als Kees er niet is, dan kan Bart het waarnemen. Bart is de meest ervaren persoon, maar is zeker niet geschikt als leidinggevenden. Hij is meer een mentor van de groep, maar wel een zeer goede waarnemer.

Kees zelf is ook super enthousiast en wil graag de taak op zich nemen. Uiteraard met wat begeleiding en hulp, maar hij is er klaar voor.

Er volgt een goed onderbouwd advies, de stemmen van alle andere teams worden ook geïnventariseerd en de menigte is klaar om Kees toe te juichen als nieuwe leidinggevende.

Toegegeven dat er uiteraard ook 10 mensen zijn, van de 100, die Kees niet zien zitten. Onder die 10 is ook één van de twee directeuren.

Het duidelijke advies om voortgang te behouden, om draagvlak te creëren is Kees als leidinggevende en Bart als mentor.

“Wat een duidelijk en helder advies”, wordt er gezegd.

Een maand later krijg ik telefoontje van OR leden, van teamleden en van mensen die mij weten te vertellen dat mijn advies niet uitgevoerd wordt.

Piet is leidinggevende geworden en Kees mentor.

Hoe kan dit? Wat voor effect heeft dit? Waarom wordt er niet naar de medewerkers geluisterd? Wat doet dit met het draagvlak? Wat doet dit met Kees, Piet en Bart? Waarom wil Kees ineens niet meer samenwerken met Piet en Barbara? Wat maakt dit gedrag ineens?

Ik hoef het jullie niet te vertellen lijkt me. Het draagvlak voor een goed leiderschap van Piet is er niet. Kees en Bart zijn niet gemotiveerd en het team staat op knappen. Alle taken die ze moeten uitvoeren worden wel gedaan, maar niet meer van harte. Het ziekteverzuim stijgt, de stress en spanning stijgen en de directie roept mij op het matje!

Dus de gekozen woordvoerders gaan niet meeregeren. De gekozen mensen worden niet automatisch het gezicht van het volk. De door het volk gekozen stemmen worden niet gehoord.

Wat voor gevolgen heeft dit voor uw organisatie, wat voor gevolgen heeft dit voor het behalen van doelen en voor het houden van draagvlak.

Tijd om me vast te gaan plakken aan de N381, want dat is de route naar de organisatie die niet naar de menigte luistert? Tijd om te gaan staken?? Tijd om mijn afval in brand te steken op een drukke snelweg???

Nee dat zou ik nooit doen.

Tijd om te luisteren naar de goede ideeën van de anderen en het advies ter harte te nemen. Tijd om te veranderen en het draagvlak serieus te nemen. Tijd voor echte samenwerking en de stemmen te laten gelden, maar ook tijd om duidelijk te blijven in wat wel en wat niet kan.

Tijd voor degene die gekozen wordt om te laten zien dat dit een goede keus is geweest en zich te houden aan waarom ze gekozen zijn.

Tijd voor echt draagvlak!

#verkiezingen #draagvlak #organisatieadvies #verantwoordelijkheid #democratie #staken